tułaczy

Mira otros diccionarios:

• tułaczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący tułacza, właściwy tułaczowi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tułacza droga, niedola. Tułaczy smutek. Tułacze życie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tułaczy — przym. od tułacz Tułacza dola. Tułacze życie …   Słownik języka polskiego

• koczowniczy — «dotyczący koczownictwa, koczowników, właściwy koczownikom, wędrowny, tułaczy» Ludy, plemiona koczownicze. Prowadzić koczowniczy tryb życia …   Słownik języka polskiego

• żywot — m IV, D. a, Ms. żywotocie; lm M. y 1. książk. «życie, bieg życia; sposób, tryb życia» Długi, krótki żywot. Żywot tułaczy, zakonny. Prowadzić pędzić beztroski, nędzny, pracowity, próżniaczy żywot. Hej, użyjmy żywota! Wszak żyjem tylko raz.… …   Słownik języka polskiego

• koczowniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się do koczownictwa, związany z koczownictwem lub koczownikami; wędrowny, tułaczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koczowniczy tryb życia. Koczownicze ludy Afryki. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień